ρώκωσα

και, σε κώδικες, ῥωκῶσα, Α

(κατά τον Ησύχ.) «πρίουσα τοὺς ὀδόντας».

[ΕΤΥΜΟΛ. Μτχ. ενός αμάρτυρου ρ. *ρώκω / *ῥωκῶ, συγγενούς τού ῥώχω*].